سال 92 هم با همه ى خوبى ها وبدى هاش تموم شد... خنده هاش، گريه هاش، دلنگرانى ها و دلشوره ها.. و حتى دلتنگى هاش.. همه گذشتن وشدن خاطره.. سال 92خيلى چيزا ياد گرفتم.. خيلى چيزا.. فهميدم که بعضى وقتا فقط و فقط بايد سکوت کرد و گذشت..  و رسيدم به اين جمله ى آقاى اخوان ثالث، که:  زندگى شايد همين باشد،  يک فريب ساده ى کوچک  آن هم از دست عزيزى که برايت هيچکس چون او گرامى نيست.. بى گمان بايد همين باشد...  بگذريم.. يک خبر خوش هم از صدف بهم رسيد..  فقط خدا ميداند که چقدر منتظرش بودم.. اميدوارم که سال 93، سالى 93برابر، بهتر از سال 92 باشد!!!..  براى سلامتى، شادى و سعادت همه دعا ميکنم.. بخصوص براى تو بهترينم...
برچسب‌ها:

 

ديروز از صبح به اين فکر بودم که بيام و از اسفند و حال و هواى کمى تغيير کرده ام بنويسم،

اما مثل اين که اين حال و هوا اصلا پايدارى نداره!

ديشب که ع. اومد و برام درد ودل کرد، کاملا بهم ريختم.. دوباره پرت شدم به اون روزا... 

اين تنفر که ميگن پس کجاست؟ چرا سراغ من نمياد پس؟! من که هنوزم همون آدمم، با همون احساسات..

 پس چرا عوض نميشم؟ چرا نميتونم نبينمت؟...

تا ع. از لذت ديدن اس هاى صبح دوستش گفت، ياد حرفت افتادم!!...

چه زود همه چيز يادت رفت.. ع. گفت شايد اين روزها بياى.. اميد واهيه! اما اميدوارم!

امسال چهارمين اسفندى اومد که نيستى اما هستى! 

خودت نيستى اما يادت هميشه هست.. 

برچسب‌ها: